اگر در استرالیا زندگی می کنید باید بدانید که می تواندینگو را به عنوان حیوان خانگی داشت اگر در جای دیگری زندگی می کنید بسیار دشوار خواهد بود، زیرا سگ سگ خود استرالیا در حال حاضر صادرات ممنوع است. دقیقاً در این قاره، پذیرش توله‌های دینگو و آموزش آنها به گونه‌ای که انگار سگ هستند، بسیار محبوب شده است. اما آیا این چیز خوبی است؟
از طرف دیگر، باید این را نیز بدانید که انواع دیگری از دینگو در آسیای جنوب شرقی وجود دارد، اما ویژگی های آن با دینگوهای استرالیایی متفاوت است.و به همه اینها، انواع باورنکردنی را اضافه می کنیم که از دینگو به عنوان سگ گاو استرالیایی (پاشنه آبی یا پاشنه قرمز) نشات گرفته اند. اگر به خواندن سایت ما ادامه دهید، با همه اینها آشنا خواهید شد و پیدا خواهید کرد که آیا می توان دینگو را به عنوان حیوان خانگی داشت
دینگوی استرالیا
سگ وحشی دینگو استرالیایی - Canis lupus dingo - سگ سگ سانانی است که کارشناسان آن را حلقه واسط بین اولین سگ ها و سگ ها می دانند. سگ خانگی.
دینگو بومی استرالیا نیست ، اگرچه حقیقت این است که در آنجا ساکن شده و بیشتر نمونه ها از آن منطقه آمده اند. شمال آن قاره تخمین زده می شود که دینگوها برای حدود 4000 سال در استرالیا وجود داشته اند.
بسیاری از دینگوها با سگ های اهلی جفت شده اند و به همین دلیل دورگه هایی وجود دارند که تمام خصوصیات اولیه را ندارند.تمبر دینگو گرانبها و مهیب است، پر از قدرتی که فراتر از اندازه و وزن آن است. اندازه دینگو معمولاً بین 50 تا 58 سانتی متر است و وزن آن بین 23 تا 32 کیلوگرم است، البته نمونه هایی بیش از 50 کیلوگرم دیده شده است.
مورفولوژی دینگو
دینگو به اندازه یک سگ متوسط است، اما حجیم تر و گردن آن ضخیم تر است. پوزه آن بلندتر از یک سگ معمولی است و ثنایا بزرگتر است. رنگ پوشش آن در محدوده نارنجی، سرمه ای، ماسه ای مایل به زرد و مایل به قرمز است.
دم آن بسیار پشمالو است و شباهت زیادی به دم روباه دارد. طول پوشش آن کوتاه است (شبیه به ژرمن شپرد)، و نمونه های کمتر مخلوط شده، نواحی سفید روی سینه و بین ناخن ها را نشان می دهند. چشم آنها ممکن است کهربایی یا زرد باشد.
دینگوی آسیایی
مستعمرات دینگو در جنوب شرقی آسیا و در برخی جزایر هند زندگی می کنند. آنها کوچکتر از دینگوهای استرالیایی هستند. بیشتر دینگوها در این مناطق پرجمعیت توسط انسان از زباله تغذیه می کنند. در این کشورها پذیرش توله سگ دینگو امکان پذیر است.
عادات و ویژگی های دینگو
دینگوهای استرالیایی در بسته‌هایاز حدود 10 تا 12 نفر زندگی می‌کنند و مانند سگ‌های دیگر مانند سگ‌ها، سلسله مراتبی دارند. ساختار با این حال، گاهی اوقات دینگوها می توانند کمی تنها باشند.
جمعیت دینگوهای وحشی عمدتاً توسط گسترش قلمرو تنظیم می شود، بنابراین در حال حاضر و به دلیل جنگل زدایی زیستگاه، نسخه های کمتر و کمتری وجود دارد.با این حال جمعیت استرالیا هنوز بیشتر از دینگوهای آسیایی است.
ارتباط دینگوها شبیه به سگ سانان دیگر است. اگرچه آنها معمولاً به اندازه سگ ها صدا نمی کنند، اما ارتباط بدن آنها بسیار شبیه است.
پذیرش دینگو در استرالیا
در استرالیا نگهداری دینگو به عنوان حیوان خانگی مجاز است، اما باید توجه داشت که هرگز نباید یک وحشی شایسته را شکار کردنمونه های بالغ وحشی اهلی نشده اند و برخی از آنها با مردم معاشرت نشده اند، بنابراین تلاش برای داشتن یکی از آنها می تواند بسیار خطرناک باشد. نگهداری یک حیوان وحشی می تواند به طور جدی رفاه آن و ایمنی افرادی را که اقدام به آن می کنند به خطر بیاندازد.
از طرف دیگر، مزارعی وجود دارند که منحصراً به پرورش این سگ سانان اختصاص داده شده اند، اگرچه ترویج فروش توصیه نمی شود، عمدتاً به دلیل شرایطی که بسیاری از آنها در معرض آن قرار دارند. بهتر است همیشه روی پذیرش مسئولانه شرط بندی کنید.
اگر در خارج از این قاره زندگی می کنید و می خواهید دینگو را به عنوان حیوان خانگی انتخاب کنید، باید به خاطر داشته باشیم که در حال حاضر صادرات دینگو ممنوع است.
عادات غذایی دینگو
مطالعات علمی انجام شده در استرالیا به این نتیجه رسیدند که تا ۱۷۰ گونه مختلف جانوری در رژیم غذایی دینگو دیده می شود. همه چیز از حشرات گرفته تا بوفالوهای آبی طعمه بالقوه گله دینگوها هستند. بسته به منطقه ای که در آن یافت می شوند، رژیم غذایی آنها بر اساس یک یا گونه دیگر خواهد بود:
- در شمال استرالیا رایج ترین طعمه دینگو عبارتند از: والبی، موش صحرایی و غاز زاغی.
- در منطقه خشک مرکزی، رایج ترین طعمه ها عبارتند از: موش، خرگوش، کانگورو قرمز و موش گوش دراز.
- در استرالیای جنوبی دینگوها معمولاً از: پوسوم، والابی و وامبت تغذیه می‌کنند.
- در شمال غربی استرالیا، رایج ترین طعمه دینگوها عبارتند از: کانگوروهای قرمز و والاروی شرقی.
